Elvin Nasir və Elvin Mirzəzadə - Əziz dostum

Əziz dostum mənnən küsüb inciyib
Yad kimi ayrılıb çıxdı evimnən
O gedən yolları ot basıb indi
O gedib qalmışam həsrətində mən

Getmə ey dost məni sənsizliyə qərq etmə qəti
İtəcək qaranlığda,ruhuma rəhbər sənsən
Məni yandırdı susuzluq bu qərib səhrada
Sonra bildim mən o cənnətdəki kövsər sənsən

Deyək ki mən gümüşəm,sən dəyərli bir almaz
Almaz dəyər verər,gümüş dəyərdən salmaz
Mənnən mən çıxanda ortada bir şey qalmaz
Məni mənlə toplasan sonda Bərabər sənsən

Mən sənlə kainatam,sənsiz bir dünyayam
Sənlə bir dəryayam,sənsiz bir səhrayam
Mən dahi bir şairin yazdığı bir misrayam
Ən yaxşı şeirlərini yazdığı Dəftər sənsən

Ardınca hey gələrəm,yorulmuşam sən sanma
Yanaram hər atəşdə,istəmərəm sən yanma
Mən cahil adamların cümləsindəyəm,amma
Nə qədər alim var dilində əzbər sənsən
Yolunnan ayrı düşən ruhuma rəhbər sənsən
Məni mənlə toplasan Sonda bərabər sənsən


Necə nəğmə qoşum necə dillənim,
Dost gedib özümə gələ bilmirəm.
Elə bil əllərim yox olub mənim,
Gözümün yaşını silə bilmirəm...

Getmə ey dost sənə qəlbimdəki sirrlərim qalıb
Qəlbimin yarəsinin dərmanı sənsən ey dost
Sən mənim gözlərimin haqqı görən gözlərisən
Bax bugün şeirimin də mehmanı sənsən ey dost

Mən qərib diyarlarda yolların azmış bir adam
Mən bu yollardakı insanlara bir xeyli yadam
Gedərəm dayanmadam eyləyərəm yoluma davam
Bilsəm bu yolların ünvanı sənsən ey dost

Getmə,sən getsən əgər getməyə ünvanım yox
Könlümün mənzilində bir ayrı mehmanım yox

Necə nəğmə qoşum necə dillənim,
Dost gedib özümə gələ bilmirəm.
Elə bil əllərim yox olub mənim,
Gözümün yaşını silə bilmirəm...

Çarələr çarəsizdi,dərdimə loğmanım yox
Nə qədər dərdim var,loğmanı sənsən ey dost

Sən məni aparırsan,ən dərindəki mənaya
Yoxsa mən bağlanaram yalanlar dolu xulyaya
Biz eyni buluddan yağan yağışıq bu dünyaya
Mən yağış damlasıyam,leysanı sənsən ey dost
Tənha dünyamın tək insanı sənsən ey dost
Bax bugün şeirimin də mehmanı sənsən ey dost