Qaraqan - Yetdimi

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
Bilmirəm yetdimi yeddi il sükutum millətin cəminə dərs

Dadı şirindi, amma doydurdumu ruhunu barı çayı-çərəz [1]

Cahili toxtadan olarmı arifə bəs? Heç vaxt!

İynəsi, bizi olmayan sözlər sırğaya dönməz, tökülər, qalar nə tozu, nə izi [2]

Yeddi il ruh tərk elədi bədəni, xoş oldu qafa dingildədi cism

Millətin kefi saz, amma sazı kef olduğu üçün inildədi içi

Yad daşın irinlərin içir

Özünəibadət məbədində hamı

Azıxdan qalan çənələr bağırdı ağız dolusu

Yeddi il mən idim hamınızın dinləyicisi [3]

Yellədi sizləri Qərb küləkləri

Qərbin tam qəlbində mənim bir türküm belə tərpənmədi [4]

Və satılmadı bəxşişlərə

Yeniləndim, amma dəyişmədim

Miami Downtown, 50-ci mərtəbədə yeganə dərviş mənim [5]



Aman ovçu, vurma məni, göydələnlərin dumanıyam

Bulud oldum, bura yağdım, mən dənizimdən aralıyam

Göndər məni təyyarələrlə, məktubumu uzaq məsafələrlə

Xalqıma çatdır naməmi, bilirəm onların ümidi, gümanıyam [6]



Gəldim buralara görüm bizi gələcəyə aparan qatar gedir hara

Bəyaz dişlər, bəyaz gəmilərdə, bəyaz gözəllər qəlbləri zil qara

Zərləri, sil sürmələrini, Tix-Tox xanımın, bax pıspısadır qara [7]

Necə söyləmişdi Mövlana, sözü nübardı hər dövrana, bala

İnsanlar gördüm əynində paltarı yox, paltarlar gördüm içində insanı yox [8]

Gözə görünməz qəfəsin altında elə bilir zindanı yox

Yüz qarın tox, bir sıfır quyruğa, penniyə stok, iki cet ilə üçbucağına Bermudun

Gecə yaxta ilə geriyə — bu mənim “flow”m [9]


Xəyallarındakıların hamısına çatmışam, mənim yox diləklərim

Qayıdıram yenə külə dönə qəlbim, amma qızdıra o yaralı ürəkləri

Sınsa da belim ola dirəkləri — həqiqəti söylərəm ola diləkləri

Yandır üç lələyimdən birin: Qarğanı gətirə Bakı küləkləri [10]



Aman ovçu, vurma məni, göydələnlərin dumanıyam

Bulud oldum, bura yağdım, mən dənizimdən aralıyam

Göndər məni təyyarələrlə, məktubumu uzaq məsafələrlə

Xalqıma çatdır naməmi, bilirəm onların ümidi, gümanıyam