Kubat • Koca Dünya

Kötü insanların şerrinden bir gün
Yıkılıp gidecek şu koca dünya
Namussuz kulların arından bir gün
Yıkılıp gidecek şu koca dünya

Namussuz kulların elinden bir gün
Yok olup gidecek şu koca dünya
Ah, yıkılıp gidecek koskoca dünya

Suç işlediğin an cezasını çekmeye başlarsın bak (bak)
Şer odakları ateşi yakmış
Oturmuş karşıma, çakmağı çakmış
Zehrine dimdik ayakta mürekkebim aksın

Haksızlık artarak karşında kenet
Cesur insanların yokluğudur sebep
Kalk ayağa, gardaşım, sensin medet
Baş tacı oldu iltimas ve kaba kuvvet

Kötünün kokusu rüzgârla gelir
Lakin kokan rüzgâr değildir
Para hırsıyla ceset çiğnerken eğilmiş
Zalim zulmünü Karun'dan devşirmiş

Aç kalan kodomanın nefesi ölüm kokar
Kaç, balam, dünyanın pençesi bağrına batar
Aç defteri, rüyanın gerçeği orada bak
Sal neferi savaşa, hikâyesini yarım bırak

Ner'de ana, baba, bacı kıymetin?
Sana zulüm eder kemiğin, etin
Ar namus bilmedik elinden itin
Yıkılıp gidecek şu koca dünya

Ar namus bilmedik elinden itin
Yıkılıp gidecek şu koca dünya
Ah, yok olup gidecek koskoca dünya

İçten gelen bir gülümseme ile
Sahiptir insan yüzlerin en güzeline
Kara bulutların çöktü gamzelerini üstüne
Üste çıkan namussuzdur yerinme

Kalbine ördüğün duvarı yık (yık)
Boşuna bekleyen umudumu sık (sık)
Katran gibi sızar şer her delikten
Elim kemik, beynim titanyum çelikten

Yaptığı yanlışı doğru sanan ahmak
Sattığı dostuna hançeri sokmak
Taptığı paradır onun, elinde çomak
Kubat'la Fuat gelir, çarkına sokar

Aç gözlü elinde tükenmedi koca dünya
Hepimizi yer, yutar koca dünya
Uçurumlar derindir, koca dünya
Uçurtmam senin gökyüzünde koca dünya

Yok olup gidecek şu koca dünya
Koskoca dünya