Cavanlıq səhvi (duet Könül Kərimova)

İlk dəfə qarşıma çıxdın sən
Sevirəm söylədim bilmədən
Indi sənə deyirəm bağışla
Sən demə heç sevməmişəm mən

Sən idin ümidim, pənahım mənim
Özgəyə yox idi tamahım mənim
Sənin bircə səhvinin ucbatından
Rəzil oldum, nədir günahım mənim

Mən ki, bitdi dedim açıq- aydın
Saymayan bir insanı saydın
Bu ayrılıq üzübdür səni
Sən gərək məni unudaydın

Sən elə bilirsən ki, unutmaq asandı səni
Mən belə düşünürəm ki, unutmaz sevən sevəni
Ölüncə bir qərarım var, başımın tacı sənsən
Nə qədər əzab verib, tari-mar etsəndə məni

Bu nə bəladı düşmüşük Allah
Biz nökərik, kədər bizə şad
Bizləri çaşdırdı cavanlıq
Indi hər ikimiz cəkirik ah

Məni bağışla, incimə məndən
Yar ola bilməz mənə səndən
Indi özün söylə, neyləyək
Sən üzülürsən günü gündən

Ağartmısan saclarımın qarəsin
Aparmısan ürəyimin parəsin
Sən məni elə bir dərdə salmısan
Özümdə bilmirəm onun çarəsin

Bu məndə bir keçmiş həvəsdi
Sənin danışmağın əbəsdi
Mən çıxıb gedirəm əlvida
Tükəndi səbrim, daha bəsdi

Bu bənzəyir nağıla, biri yox imiş, biri var imiş
Biri aşiq sayılırmış, biri isə yar imiş
Bir gün ol yarə mənə öz aşiqini tərk eləmiş
O mələk sandığı insan nə qədər qəddar imiş