KOFN • Fren

Serin sularında bulmuşum kendimi
Dökülür dudağından kalbimin ederi
Puslu nefesinle doldurdun içimi
Bilmez beynim artık fren

Susmuş dizlerimde kanayan yarası
Sökülür ciğerimden parlayan karası
Düşmüş gözlerinden en güzel anısı
Bilmez beynim artık fren (Ey)

Sürükleniyorum üzerimde taşıdığım bütün sorumlulukların yine peşinde
Arada hızlanır arada yavaşlarım
Asıl söyle senin benle işin ne?

Doğru zamanlarda aynı enerji
Gittim yalanların peşinden, ey
Serin sularında kaybetmeseydim kendimi nasıl bulabilirdim ben?

Sorunu doğurdu
Sıkıntı gebeydi, geçmişe meyilli yaşamak kafamı yordu
Ateşe çağırdı her gece ben zaten bir okyanus aramıyordum
Ruhum çok boğuldu
Dalgaya benzer aşk yükseltip ardından yordu
Bu doğru, bu doğru

Bu yüzden bu şekil kaldım
Zaman harca inandıkların adına
Yarın nasıl olacak gelecek hepsi yeniden
Hayır, nefret ediyorum bütün gerçeklerden tanrım

Hiç kimse değil umrumda artık
İstediğim huzurlu ve sadık bir hayat
Bi' de rahat olması kafamın
Yoksa kendimi bozucam gittikçe dağıtıp kusura bakma

Bu son zamanda
Daldım gittim uzaklara tutuldum anla
Çıkamadım etkisinden iki dumanla
Konuşur oldum evimde dört duvarla
Asla laf anlatamadı gönlüm akla
Oysa gittiğim yolları çok döndüm hatta
Beni de anla (ya)

Serin sularında bulmuşum kendimi
Dökülür dudağından kalbimin ederi
Puslu nefesinle doldurdun içimi
Bilmez beynim artık fren

Susmuş dizlerimde kanayan yarası
Sökülür ciğerimden parlayan karası
Düşmüş gözlerinden en güzel anısı
Bilmez beynim artık fren