İzzət Bağırov • Insanlar

İnsanlar, insanlar
Sevəni yandırırlar, insanı kandırırlar
Gülərlər, gülərlər
(Ah...) Mələyi andırırlar, insanı kandırırlar
İnsanlar, insanlar
Əl-ələ dolaşırdıq, masallar anlatırdıq
Acı-tatlı hər şeyi bərabər paylaşırdıq
Şimdi nə oldu bizə?
Söylə, nədən ayrıldıq?
Suçum karib olmasa, bunu biz yaratmadıq
İnsanları anlamaq, insanları tanımaq
Gerçək sevəni bulmaq, onunla mutlu olmaq
Öyləsinə zor, öyləsinə zor ki
Öyləsinə zor, öyləsinə zor ki

Üzümdəki çizgilər, saçıma düşən aklar
Üzümdəki çizgilər, saçıma düşən aklar
Gözümdən axan yaşlar, bunlar sənin əsərin
Gözümdən axan yaşlar, inan, sənin əsərin
İnsanları anlamaq, insanları tanımaq
Gerçək sevəni bulmaq, onunla mutlu olmaq
Öyləsinə zor, öyləsinə zor ki
Öyləsinə zor, öyləsinə zor ki
İnsanlar, insanlar, insanlar