MEG • Papatya

Güzel günlere
Yine yoksun, benim olan her şeyi çok görüyorlar bana
Dursun dünyam, yok soran olmayacak beni hiçbi' zaman
Bi' cemre düşer, benim gözyaşımla birleşir
Bi' selde kaybolur o verdiğin vaatlerin
Ben ömre bedel dedim, attım içime özlemi
Sen cellat oldun, hayallerimi hançerinle kör ettin
Bir anda kaybolan o hayallerimi düşündüm
Ve kalemim eşlik etti düştüğümde derdine ben
Bir akşam küstüm aşka senle beraber
Kim haklı bilmiyorum, sormadım elâleme
Bildiğimle ilerledim, dedim ki: "Biraz yavaş"
Çıktığım bu yolda onla tekrârdan buluşucaz
Gönülde beslediğim bi' sendin papatyam
İzlediğin denizdim ve manzarandım her zaman
Mesafeler vardı bende hesap edip geldiğimde
Sokaklarda sabahladım ellerimde bir çiçekle
Beş dakika görmek için tüm ailemden vazgeçerken
Sen benden vazgeçtin, o mavi gözlerinle
Yine yoksun, benim olan her şeyi çok görüyorlar bana
Dursun dünyam, yok soran olmayacak beni hiçbi' zaman
Papatya devri bitmez, kapanmaz o defter ya
Her ne kadar fırlatılsa o notlarda emek var
Yanlış anlaşılmalar yüzünden oldu ayrılık ve
Tatlı tebessümler ettin adımı duyduğun her an
Şimdi söyle suçlu kim, nefretim mi, inancın mı?
Susma söyle suçlu kim, üçüncü şahıslar mı?
Ben sinirle yumrukladım, duvarları izle canım
Kanım hâla çok taze, bitmeyecek umutlarım
Hâla düşlerimdesin sen, hâla hayallerimde bak
Bayadır yorgunum ben, psikolojim darma duman
Gülüşlerine hasretim, bi' gelsen de sarılsan bana
Bi' parça mutluluk, biraz da sen gerekli yâr
Bir isteğim var sizden gülüşleriniz çok güzelken
Kırmak üzmek yakışmaz siz kendiniz olun yeter
Bir dileğim var benim, kış ayında düşse cemre
O deniz yanar sonra mutluluk da doğar şehre
Yine yoksun, benim olan her şeyi çok görüyorlar bana
Dursun dünyam, yok soran olmayacak beni hiçbi' zaman