Ados - Kuzgun

İçine düştüm bu dünyanın doğmadım
Mutluluk olmadı hüsranın olayım
Cüzdanı boş ama üstadı sokağın
Benim dilim pis lan, düşmana sokayım
Gelsinler üzerime, yiyorsa gelsinler üzerime
Denedim sakinlik düzenime
Tutmadı sakinlik düzeni pek!
Nereye gitsem kötüyü belayı pisliği sıktılar üzerime
Boşuna rüzgar yapanlar hazırsa çıkalım fırtına düzeyine
Varalım sıyrılıp güzeline, memleket sıkıştık gündemine
Kalbime sıkıntı yüklediler ve boş lafı ısıtıp süslediler böylece
Sızdılar dümenine, kıydılar güvenine böylece
Çıktılar üste bir de sıktılar yüreğine söyleme
Kaç lanet zaman savaştık, direndik düveline
Bilmediklerini söyle onlara, yeteriz tümenine

Beklerler gece düştükçe
Zevkten dans eder hüznünle
Çemberler çizer üstünde
Kuzgunlar izliyor ürktükçe
Verilir hükümler işine yaramaz sonunu düşünme
Döndüm ben sürgünden, nefretten ceket üstümde
Beklerler gece düştükçe
Zevkten dans eder hüznünle
Çemberler çizer üstünde
Kuzgunlar izliyor ürktükçe
Verilir hükümler işine yaramaz sonunu düşünme
Döndüm ben sürgünden, nefretten ceket üstümde

Düşmenin önemi yok, anlayacaksın en zoru geri kalkmak
Gecenin sabahı zor, her günün hırsı ve öfkesi beni kaplar
Her yeni diriliş gelir alttan, yeni seferler elbet gemi kalkar
Demir atmak eder seni ezik ahmak, baştan dene baştan deli kaptan!
Gelir anlar, sür boş yollara demir atlar
İsterim kafayı kesip atmak çünkü bu fikirler esir alcak
Kendimden bile emir almam, uzak dur insan beni sal lan
O kadar yüzsüz ki deri kalkar, bunlar ederler seni gammaz
Seni ipe götürenler cenazende tek sıra, gözlerinde deli yaşlar
Her şeyin farkındayım geri kalmam, kendime derim savaşma seviş aptal
Ama imkansız gibi kesip atmak, armut değil bunlar seçip almak zor
Yine de nolursa olsun, Ados seni satmaz!

Beklerler gece düştükçe
Zevkten dans eder hüznünle
Çemberler çizer üstünde
Kuzgunlar izliyor ürktükçe
Verilir hükümler işine yaramaz sonunu düşünme
Döndüm ben sürgünden, nefretten ceket üstümde
Beklerler gece düştükçe
Zevkten dans eder hüznünle
Çemberler çizer üstünde
Kuzgunlar izliyor ürktükçe
Verilir hükümler işine yaramaz sonunu düşünme
Döndüm ben sürgünden, nefretten ceket üstümde